Lieve Suzanne (15 jaar)

Ik vind het leuk om brieven te lezen die bloggers schrijven aan hun jongere ik. Ik vind dat zo leuk dat ik zelf niet achter kan blijven! Je kunt nu mijn brief lezen. Ik schrijf deze brief aan mijzelf in de zomer van 2004, aan de op dat moment 15-jarige Suzanne.

Lieve Suzanne,

Wat leuk om een brief aan jou te schrijven. Hoe is het met je? Je bent nu 15 jaar oud, wauw, wat jong eigenlijk. Je zit nu in de derde klas van het VMBO, op het Markland College in Oudenbosch. Ik weet dat je het een beetje moeilijk hebt. Je zit bij een paar meisjes in de klas die jou behandelen alsof je niets voorstelt. Helaas moet je dagelijks met dat stel van en naar school fietsen, omdat je in Fijnaart woont en 12 kilometer in je eentje fietsen niet echt een goed idee is. Dat is lastig, maar het is bijna voorbij.

Over een jaartje doe je namelijk eindexamen! En daarna ga je beginnen met een nieuwe opleiding. Guess what, je haalt in één keer je diploma, met mooie cijfers welteverstaan, en je gaat naar het MBO. Je gaat de opleiding Directiesecretaresse volgen. Eigenlijk ga je mama achterna, die ook directiesecretaresse is geweest. Op deze school zul je 3,5 jaar een erg leuke tijd hebben, je hebt hele leuke meiden in de klas en dat doet je enorm goed.

Oh, even terug naar 2004, in augustus van dit jaar ga je namelijk iets heel leuks beleven. Je krijgt een vakantiebaantje bij papa op kantoor. Iedereen is dol op papa en ook jij wordt met open armen ontvangen. Eén van de jongens uit het magazijn heeft zelfs een oogje op je. Wat geeft dat jou allemaal een goed gevoel, heel anders dan hoe je op de middelbare school wordt behandeld. En dat is fijn. Je begint op kantoor met archiefdozen vouwen, maar al snel krijg je ‘normaal’ werk. Je leert alle afdelingen kennen en dit baantje is heel goed voor je (sociale) ontwikkeling. Je werkt hier vier jaar in de vakanties en op zaterdag en je houdt hier ook een (al is het een korte) verkering aan over (met een andere jongen dan waar ik je eerder over vertelde). Super leuk!

Tijdens je MBO-opleiding – ja, we gaan weer verder bij school – ga je stagelopen. Je loopt één stage bij papa en één stage bij een een reclamebureau. Je weet helemaal niks van reclame en adverteren, maar bij dit bureau leer je alles over drukwerk, websites en campagnes. Je vindt het zelfs zo leuk dat je hier na je opleiding gaat werken. Na twee jaar ga je overstappen naar een ander reclamebureau. Dit reclamebureau bevindt zich in een bedrijvenverzamelgebouw, in Breda.

In de wandelgangen van dit gebouw zie je een wel hele leuke jongen lopen. Wat blijkt: dit is Sjoerd. Hij werkt bij een ander bedrijf in hetzelfde gebouw. Jullie eerste contact is wanneer hij een sleutel is vergeten om een tussendeur te openen. Heul toevallig heb jij die sleutel wel bij je. Tadaa. Sjoerd vraagt je uiteindelijk mee uit en hij blijkt de liefde van je leven. Hij is alles wat je had gehoopt (dat klinkt klef, maar het is echt zo). Nu ik dit schrijf is het 2016 en je gaat zelfs met hem trouwen! Ongelooflijk hè!

Je blijft trouwens vier jaar werken bij het andere reclamebureau en dan vind je het weer tijd om aan iets nieuws te beginnen. Je volgende baan wordt er eentje bij een leverancier van tandtechnische implantaten. Say whut? Implantaten, ja. Weer een hele nieuwe wereld, maar je collega’s geven je alle tijd om alles te leren. En wat vind je dit leuk! Had je dit gedacht, nu je dit leest? Volgens mij wil je nu docent worden of iets met kinderen gaan doen. Maar je gaat dus heel iets anders doen. Je oudere ik werkt in 2016 nog steeds bij dit bedrijf. Binnenkort alweer een jaar!

Met je familie gaat alles in 2016 heel goed. Broer(tje) Joost heeft een leuke vriendin en ook met papa en mama gaat alles goed. Allemaal goed, goed, goed! Papa en mama zijn dit jaar trouwens 35 jaar getrouwd, woooow. 

Weet je trouwens nog dat je wel eens denkt over waar je komt te wonen later? Je wilt graag in Breda wonen in een huis met een crème bank. Ik kan je verklappen dat je inderdaad even in Breda gaat wonen – samen met Sjoerd en jullie twee in 2013 geboren über schattige kittens Mus en Mees – maar na anderhalf jaar verhuizen jullie naar Etten-Leur. Het leuke is dat enkele familieleden van Sjoerd in Etten-Leur wonen en mede daardoor voel je je meteen thuis in dit durrep. Fijn! Suzanne Senior woont hier nu nog steeds haha.

Mijn brief wordt nu wel heel lang. Maar ik heb ook zoveel te vertellen! Ik weet dat je nu even denkt: ‘vind ik ooit de liefde?, vinden ze mij ooit aardig?’. Maar dat komt goed, echt! En het wordt beter dan je had durven dromen.

Veel liefs van jouw 27-jarige ik xxxx

Ik liep al een tijdje rond met het idee om een brief aan mijn jongere ik te schrijven, maar eigenlijk vond ik het steeds maar onzin. Maar toen ik aan het schrijven was, zag ik echt mijn jongere ik voor me, die dit verhaal met open mond leest hihi. Dus ik ben blij dat ik dit heb gedaan. Misschien geef ik over een jaar of tien weer een update aan mezelf. Ik ben heel benieuwd wat ik dan allemaal heb beleefd!