Iedereen met een huisdier maakt het vast een keer mee: opeens bevind je je in een diepgaand gesprek met je harige vriendje. In mijn geval met de kat. Tja, ze oordelen niet en luisteren altijd hè? Maar dieren zeggen niks terug. Waarom praten we dan toch tegen onze huisdiertjes?
Bij mij begint het ‘s ochtends al. Als ik uit bed kom, dan ga ik eerst naar de badkamer om mijn lenzen in te doen. Mus en Mees trappelen dan al om naar beneden te mogen (ze slapen altijd boven), maar ze moeten eerst op mij wachten. Ik zeg dan altijd: ‘ik kom zo jongens!’. Ja, alsof ze daar een boodschap aan hebben.
Vervolgens met het ontbijt wil Mees bijna altijd even weten wat er op tafel staat. Hij springt dan dus ook op de tafel. ‘Dat is niet handig, Mees’, zeg ik dan wel eens. En natuurlijk ‘niet doen’, maar daar heeft monsieur echt geen boodschap aan. We moeten hem dan zelf van de tafel aftillen. En soms gaat dat vijf keer achter elkaar zo. Met het avondeten gaat het vervolgens net zo: Mees wil vaak even kijken wat we eten en of hij nog iets kan pakken. Mus ligt meestal gewoon ergens in de huiskamer als wij eten.
Wanneer ik boodschappen ga doen of wanneer mijn vriend en ik op pad gaan, dan zeg ik altijd: ‘tot straks jongens, doeiiii!’. Ook dat zal onze katten een worst wezen. Ze zien ons vanzelf wel weer verschijnen en in de tussentijd slapen ze toch alleen maar. Maar toch heb ik de behoefte om dat even te zeggen, zodat – stel dat ze het toch begrijpen – ze weten dat we maar heel even weg zijn.
En zo gaat dat de hele tijd een beetje door. ‘Lig je lekker?’, ‘Heb je lekker gegeten?’, ‘We moeten je nagels knippen’, ‘Wat ben je zacht!’, ‘Ga daar vanaf’, ‘Heee madammeke!’. En ondertussen vinden Mus en Mees het allemaal prachtig wat je ze vertelt. Vooral als ze moe zijn. De oogjes half dicht, en ze kijken je aan alsof ze je komen hypnotiseren.
Huisdieren zijn je beste vrienden; ze oordelen niet, ze doen je geen pijn (wel lichamelijk maar verder niet, hihi) en ze hebben altijd een luisterend oor. En ze zijn nog zacht en kroelerig ook. Miauw.
Op internet zag ik laatst het concept 'zeegrasmand met naam' voorbij komen en ik was…
Mijn Mini Me is ondertussen al één jaar oud! En ze is weg van dieren.…
Het is weer het seizoen van de pioenroos! Hij bloeit zo rond mei en juni.…
Een baby beweegt en dan is de kans groot dat zijn sokken onderweg uitvliegen. Superleuk…
Hoi, ik ben Suzanne. Da's Frans voor 'Lelie'. Een normale naam, zou je zeggen. Ware…
Ik zat al een tijdje te fantaseren over hoe geweldig het zou zijn als ik…