Wat er veranderd is sinds ik getrouwd ben

Wedding Week #9: 'En, hoe bevalt het getrouwde leven?' 'Is jullie relatie nu heel anders dan eerst?' Vragen die mij regelmatig worden gesteld en ik vind het leuk om het daar over te hebben. Ik was daar eerst zelf ook benieuwd naar hoor, hoe het voelt om getrouwd te zijn en of het heel anders is. Inmiddels ben ik daar achter!

Waarom wij wilden trouwen

Toen wij op kennismakingsgesprek waren bij onze trouwambtenaar, vroeg ze ons onder andere waarom wij eigenlijk met elkaar wilden trouwen. Afzonderlijk van elkaar antwoordden wij dat het concept getrouwd zijn voelde als een extra dimensie in onze relatie, wij zouden ons nóg meer met elkaar verbonden voelen. De keuze om te trouwen was voor ons een extra bevestiging: wij kiezen voor elkaar.

Hoe het is om getrouwd te zijn

En hoe voelt het nu om getrouwd te zijn? Het voelt ten eerste heel speciaal om getrouwd te zijn. Op onze trouwdag besefte ik het eigenlijk nog niet goed – je zegt 'ja' tegen elkaar en schuift een ring om elkaars vinger en dan ben je al getrouwd. Zo snel! Nu we een paar weken verder zijn, is het allemaal een beetje geland. Ik heb het nu ook over mijn man in plaats van mijn vriend (hoewel ik me soms nog wel verspreek) en ik ben ook aan mijn nieuwe achternaam gewend.

Want inderdaad, ik heb de achternaam van Sjoerd aangenomen! Ik dacht: als we gaan trouwen voor het 'verbonden' gevoel, dan moeten we het wel goed doen. In mijn paspoort blijft trouwens altijd mijn meisjesnaam staan, maar in het dageljiks leven stel ik mezelf voor als Mevrouw Sjoerd.

Het eerste telefoontje dat ik trouwens pleegde als getrouwde vrouw, was met de bloemist, over hoe ik mijn bruidsboeket het beste kon bewaren. Die vrouw had geen idee, maar het was het eerste telefoontje dat ik pleegde met mijn nieuwe achternaam. En hoe simpel het gesprek ook was, het zal me waarschijnlijk voor altijd bijblijven 🙂 Oh, het antwoord was trouwens dat ik mijn boeket lekker in een vaas met water moest zetten en er zo lang mogelijk van genieten, of meteen op zijn kop in het donker ophangen om te laten drogen.

Wat ik ook heel leuk (en volwassen) vind, is dat we nu Meneer en Mevrouw zijn. Op verjaardagen worden wij liefkozend Meneer en Mevrouw genoemd, en hoewel ik dat eerst iets ontzettend ouds vond hebben, klopt het natuurlijk als een bus. Ik zal mezelf trouwens nog lang niet Mevrouw noemen hoor, ik ben voorlopig nog gewoon Suzanne 🙂

Hoe nu verder

Ondertussen is het gewone leven weer volop aan de gang en eigenlijk is er, op mijn nieuwe achternaam, de herinneringen en de trouwringen die we nu dragen na, niet echt iets veranderd. Qua liefde en gevoel waren we al verbonden met elkaar, maar nu net dat beetje extra en natuurlijk ook op papier. Toch ben ik echt blij dat Sjoerd en ik getrouwd zijn, voor het extra 'wij'-gevoel.